Gruwelijk reis naar Namibie en de Victoria Falls

hoi...:D


Wooooow wat heb ik een gruwelijke zieke vette 10 dagen achter de rug, ik heb zoveel meegemaakt dat ik jullie hier waarschijnlijk wel 3 uur mee bezig kan houden. 1 uur lezen en 2 uur opmerkingen maken zoals: wat vet, ongelofelijk, tsjongejonge, je moet het maar doen, ik vind het wel knap hoor, allemagisch, kenonne, wat een lef, wat eng, enz. enz. enz.
Om het een beetje overzichtelijk te maken heb ik verdeelt in 3 hoofdstukken:
1. De heenreis.
2. Namibië en de reis naar Livingstone.
3. Livingstone en de Vic. Falls.



1. De heenreis

Op 4 augustus ben ik om 9 uur vertrokken met een Mazhandu tourbus van Lusaka naar Livingstone, dit was allemaal appeltje eitje en om 3 uur arriveerde ik in Livingstone. Hier na gevraagd hoe laat de bus naar de grens ging en het antwoord was om 2 uur s’ nachts, kan niet beter dacht ik zo…. Ik moest deze bus hebben dus ik gelijk vragen of ik een kaartje kon kopen en het antwoord hierop was, we weten niet zeker of die wel op komt dagen dus je kan het kaartje beter kopen als die gearriveerd is. LEKKER dan. Aangezien het pas middag was ben ik naar Jollyboys backpackers toegelopen en hier als camperende ingeschreven, omdat ik hier maar tot 2 uur s’ nachts zou blijven.
Jollyboys is echt een super relaxte plek voor iedereen die rondreist, overal liggen kussens waar je heerlijk in slaap op kan vallen en ook is er een zwembad en genoeg volk om mee te ouwehoeren.
Die avond heb ik genoten van een soepje en als ik had geweten dat ik de komende 16 uur geen eten meer zou krijgen had ik de grootste T-bone steak naar binnen gepropt die er was, maarja dat is altijd achteraf makkelijk praten.
In jollyboys nog een dotje mensen ontmoet en ook kwam er om 10 uur het plan om te gaan stappen in Livingstone, na een potje zwaar twijfelen ging ik uiteindelijk mee en hier helemaal los gegaan op de zambiaanse dansvloer. Om half 2 terug gegaan naar Jollyboys om mijn tas te pakken en daarna naar de bushalte gelopen, hier aangekomen zag ik dat de bus er wel was maar hij was al vol. Gelukkig moest er een behoorlijk groep dezelfde kant op dus met 3 andere onbekende zambianen een taxi genomen naar de grens van Namibië.
Hier rond half 5 S’ nachts aangekomen en toen tot 6 uur in de taxi gezeten omdat toen pas de grens open ging, om 6 uur Namibië ingelopen en hier als eerst een taxi genomen naar Katima Mulilo en hier op een minibus gestapt die mij zou gaan brengen naar Otjiwarongo. Ik was rond 7 uur bij die busjes en om 10 uur gingen we eindelijk rijden, het zat weer eens mee. Ik had na gevraagd hoelang de reis ongeveer zou duren en ik kreeg te horen 6 a 8 uur, 16 uur later gearriveerd in Otjiwarongo. ( nou wat scheelt het hahaha)
Op deze reis weer een dotje nieuwe mensen ontmoet en het zal niemand wat verbazen als ik zeg dat ik de enige Muzungu ( blanke) op deze bus was. In deze 16 uur hadden we ook nog eens 1,5 uur vertraging omdat een minkukel uit Namibië drugs bij zich had en uiteindelijk hebben we hem lekker achtergelaten bij die controlepost. Om 2 uur S’ nachts gearriveerd in Otjiwarongo (tijden zaten weer lekker mee) en hier zijn we gedropt bij een tankstation, na 1 uurtje had ik een lift gevonden naar Outjo en ik moet je wel zeggen dat het volk echt super aardig is. Aan elke auto die moest tanken werd gevraagd waar ze heen gingen en zo vond ik dus mijn lift. Van Otjiwarongo naar Outjo was 1 uurtje rijden dus om 4 uur kwam ik in Outjo aan, hier werd ik afgedropt voor een politie bureau en daar ben ik naar binnen gelopen en gevraagd of ik hier de nacht kon blijven en dat was geen probleem. Op een stoel zittend met me hoofd op een tafel een paar uurtjes slaap ingehaald en om 8 uur naar een tankstation gelopen om hier weer een lift te regelen. En dit is heel zo gemakkelijk niet, van Outjo naar de lodge waar (homey for life) jacob werkt is hooguit 70 km. Ik ben van 8 uur S’ ochtends tot 3 uur S’ middags bezig geweest om verdomme een lift te regelen. OUTJO is volgends baas van Jacob een shittown en ik kan daar nog een rijtje scheldwoorden aan toevoegen maar het lijkt me wel duidelijk zo.
Om 3 uur dus een lift gekregen naar de naua naua lodge en van de hoofdweg naar de lodge zelf is het 15 Km, gelukkig kon ik nu jacob bellen en zo kon hij wat mensen regelen die me op konden pikken.
In totaal 2.5 dag bezig geweest om hier te komen maar was zeker wel de moeite waard.

2. Namibië en de reis naar Livingstone.

Aangekomen op de lodge waar Jacob zijn stage doet werd ik gelijk naar me kamer gebracht waar ik de komende nachten zou verblijven, Jacob zelf was in Etosha NP met ze pa dus ik heb nu dan eindelijk weer eens genoten van een normale douche, na 4 maanden water over mezelf heen gooien is dat zo fijn he. Na mijn douche ben ik in slaap gevallen en rond 6en werd ik vriendelijk wakker gemaakt en toen ging ik dan eindelijk weer eens een normale avondmaaltijd naar binnen werken.
Die avond heeft Jacob ook geregeld dat ik met de gasten mee mocht naar Etosha NP en dit was een hele toffe ervaring, hier eindelijk mijn eerst neushoorn en leeuwinnen in het wild gezien en natuurlijk waren er ook weer genoeg olifanten, giraffe, springboks, kudu’s, impala, zebra’s en voor de verandering ook weer een dotje vogels waarvan ik de naam niet weet….
Om 6 uur weer gearriveerd bij Naua Naua lodge en in de avond weer overheerlijk gegeten en ook weer eens een pilsje genuttigd met Jacob. De volgende dag (maandag) beetje geholpen met het klaarmaken van een hunting lodge waar dan die dag nog 3 jagers in zouden verblijven en de rest van de dag genoten van het zonnetje, want ik kom niet helemaal naar Namibië om te werken natuurlijk :P

S’ avonds genoten van een super lekkere BBQ met t-bone steak, worsten en kip, ook besloten dat ik dinsdag weer terug zou reizen naar Livingstone omdat ik niet wist hoe het zat met bussen en ook is mijn budget niet zo groot om hier weken te blijven. Helaas kon Jacob ook niet genoeg geld krijgen in het Sebastiaan potje dus het was een wijze beslissing om mijn weg voort te zetten naar Livingstone.
Was zeker genieten om die sjembek weer ff te zien en weer te genieten van de kansloze humor waar wij beide zo goed in zijn…. :P

Die dinsdag in de ochtend meegereden met de baas van Jacob naar Otjiwarongo , Outjo dus overgeslagen (gelukkig) en hier weer afgezet bij hetzelfde tankstation als waar ik met de bus werd gedropt. Ook vandaag waren al die aardige mensen er weer die voor mij na 10 minuten een bus hadden geregeld helemaal naar Katima Mulilo (aan de grens met Zambia). Ik had een prima plek waar ik me benen helemaal vrijuit neer kon leggen dus ik had niks te klagen. In Rundu (520Km te gaan tot de grens) kwam er een klein probleempje, ik was de enige die helemaal naar Katima Mulilo moest. Maar al snel ging er een VW golf die kant op dus het geld werd ff geregeld en toen ingestapt en met een snelheid van 160Km per uur zo knoepert hard Namibië door gesjeesd. Aangekomen in Katima Mulilo was het half 8 en toen was de grens helaas al gesloten, om deze reden een backpackersplaats gevonden genaamd Kaprivi travellers en hier voor 100 Namibische dollar (10 Euro) overnacht.
De volgende dag een taxi genomen naar de grens en hier kreeg ik dan eindelijk een grote dot geluk op mijn dak, ik kwam een zambiaanse kerel tegen waarmee ik in de bus had gezeten toen we naar Otjiwarongo gingen en hij had zijn auto opgehaald in Walvis bay dus ik vragen of ik met hem mee kon rijden en dat was geen probleem.
Op de grens een toeristenvisum geregeld voor 50 dollar dus daar hoef ik me niet druk meer over te maken, met de auto ben ik helemaal gebracht naar me slaapplek die ik gevonden had via Couchsurfing.




3. Livingstone en de Victoria Falls.

Crocodile creek ligt 28Km voor Livingstone en van de hoofdweg is het nog wel een dikke 45 minuten lopen maar daar draai ik mijn hand niet voor om, het is hier echt een plek om helemaal tot rust te komen en geen reet uit te voeren, de dag dat ik daar aankwam heb ik dat dus ook uitgebreid gedaan. Ik had zelf helemaal geen eten bij me dus voor een klein bedrag werd er Nshema met kip klaargemaakt en zo had ik dus nog een prima avondmaal. De volgende dag eerst heerlijk uitgeslapen tot een uurtje of 10 en toen als eerst een ontbijt naar binnen gewerkt en vervolgens was het plan om naar Livingstone te gaan. Als eerst weer 45 minuten gelopen naar de hoofdweg en hier kwam na een kwartiertje een auto waar ik achterin kon springen en dus was ik zo in Livingstone. Van de stad zelf naar de Falls een taxi genomen en toen ging het dan toch echt gebeuren, DE Bungeejump van 111M. omdat het op de grens is van Zimbabwe en Zambia moet je bij de grens even een papiertje regelen en dan kan je zo doorlopen, aangekomen bij de receptie kon ik gelijk even 120 dollar neerleggen en 2 minuten later stond ik al met mijn harnas om klaar om te springen. SUPERVETTE ervaring, je moet het gewoon een keer gedaan hebben in je leven zodat je kan zeggen: jaaaaaaa dat heb ik gedaan :P
Na mijn bungeejump nog boodschapjes gedaan en toen weer terug naar Crocodile Creek, weer even die 45 minuten gelopen om vervolgens weer te uit te rusten en na te genieten van me sprong. (heb de film en foto’s).
In de avond ook besloten dat dit mijn laatste dag zou worden op Crocodile Creek omdat het toch iets te ver was naar Livingstone en ook vind ik het altijd wel gezellig als er een dot mensen is om mee te ouwehoeren, dus de volgende dag me spullen ingepakt, betaald en met een taxi gereden naar opnieuw Jollyboys. In de middag had ik de micro light op het programma staan, dit is een klein soort vliegtuigje voor 2 personen (de piloot en 1 passagier). Je gaat hiermee voor 15 minuten over de victoria Falls vliegen en op deze manier krijg je 100% het beste uitzicht over de Zambezi en Falls. (heb ook weer de foto’s gekocht).
Na mijn vliegtochtje werd ik afgezet bij Jollyboys en toen gelijk me programma geregeld voor die volgende dag, Breakfast op het randje van de Falls. Na een overheerlijke lange nacht slapen ging ik om 10 uur met een taxi naar het Royal Livingstone Hotel, dit is denk een van de meeste luxueuze hotels die Livingstone te bieden heeft. Ik kwam hier natuurlijk niet om me nachten te spenderen maar van deze plek vertrok de boot naar het eiland waar we onze lunch zouden krijgen, op het eiland aangekomen als eerst een wandeling gemaakt tot we op het randje van de Falls waren en ja hoor het ging dan eindelijk gebeuren. Helaas was devil’s pool nog niet bereikbaar omdat het water daarvoor nog te hoog was maar ik heb nu in de Jacuzzi van de Falls gelegen (2 meter van de rand waar het naar beneden klettert, niet verkeerd dacht ik zo. Na deze vette ervaring genoten van een ontbijt wat ik serieus nog nooit had gezien, wel lekker maar het moet er natuurlijk leuk uitzien omdat het geregeld wordt door dat Hotel. Ook een meid ontmoet uit Denemarken en met haar nog de Falls van de andere kant gezien, hier betaal je 20 dollar voor maar dan kan kijk je ook volop de Falls en zo krijg je ook de mooiste foto’s. toen dit gedaan was nog een dotje souvenirs gekocht en toen samen een taxi terug genomen naar Jollyboys. het was nu 1 uur en de rest van de dag lekker in het zonnetje gelegen en genoten van het zwembad, jaja ik had het maar zwaar. Ook kwam er in de middag een groep van 7 Nederlanders en dus samen met die groep in de avond uitgegaan in Livingstone, wat een dolle boel.
De volgende ochtend met een licht kater en te weinig slaap opgestaan en als eerst nog me laatste souvenirtjes gekocht om vervolgens de bus te regelen van half 12 terug naar Lusaka.
Onderweg nog gevraagd of het mogelijk was om uit te stappen in Chilanga en dat was geen probleem dus om 6 uur was ik weer terug bij Munda wanga.
Gisteren een extra koffer aangeschaft omdat ik toch met Ethiopian Airlines vlieg en dan kan je 46Kg meenemen, meer zooi kopen dus :P

Nou dit was me het verhaaltje wel en ik hoop dat ik jullie niet op de helft van mijn verhaal in slaap ga krijgen , super leuk dat de diehards het nog steeds leuk vinden om mijn verhalen te lezen en vanaf vandaag is het nog maar 11 daagjes tot ik iedereen weer ga zien. HET gaat allemaal maar vluggetjes.

Groeten uit Zambia en spreek iedereen snel weer.